Φαίνεται ότι οι δημοσιογράφοι των ΝΕΩΝ έχουν αναλάβει εργολαβικά την σπίλωση του αγώνα ενάντια στους ΧΥΤΑ.
Άλλο ένα λιβελογράφημα -επενδυμένο με «κουλτουριάρικο» μανδύα- ενάντια στους αγωνιζόμενους κατοίκους της Κερατέας, από την εφημερίδα της 10 Φλεβάρη με τίτλο «Είμαστε όλοι Κερατέοι», γραμμένο από τον ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ.
“Στην Κερατεα θριαµβεύει τελευταία η ελληνική ψυχή. Ψυχωµένοι αγωνιστές υπερασπίζονται το δικαίωµά τους στην ξέφραγη χωµατερή. Υπερασπίζονται το «δίκιο» τους κόντρα στο δίκαιο της Πολιτείας, κόντρα στις δικαστικές αποφάσεις. Και η Πολιτεία τούς αντιµετωπίζει φοβικά, σχεδόν ενοχικά, συντελώντας έτσι στην αποχαλίνωσή τους.
Η Κερατέα δεν είναι ένα αποµονωµένο, µακρινό χωριό που εκδηλώνει τώρα ξαφνικά τα πρωτόγονα ήθη του. Η εξέγερση, που µαίνεται µήνες, δεν είναι µια τυχαία κρίση συλλογικής παραφροσύνης. Είναι η κλιµάκωση του ελληνικού υποδείγµατος, ο υπερθετικός της ενστικτώδους απέχθειας προς τους κανόνες.
Η Κερατέα δεν είναι ένα αποµονωµένο, µακρινό χωριό που εκδηλώνει τώρα ξαφνικά τα πρωτόγονα ήθη του. Η εξέγερση, που µαίνεται µήνες, δεν είναι µια τυχαία κρίση συλλογικής παραφροσύνης. Είναι η κλιµάκωση του ελληνικού υποδείγµατος, ο υπερθετικός της ενστικτώδους απέχθειας προς τους κανόνες.
Εκεί, στην Κερατέα, τελειούται η παράδοση της αυθαιρεσίας:των µπλόκων, των καταλήψεων, του τσαµπουκά.
Εκεί οι αγανακτισµένοι νοικοκυραίοι στρατεύονται δίπλα στους µπαχαλάκηδες. Αυτή η συνύπαρξη αποκαλύπτει ότι στην Ελλάδα οι αντιεξουσιαστές δεν είναι µια περιθωριακή φράξια. Η αναρχία – ως τυφλή αποστροφή προς ό,τι συγκροτεί την κοινωνία – διακατέχει και τις συνειδήσεις των µικροαστών. Ο χούλιγκαν που πετάει τη µολότοφ και ο νοικοκύρης που πετάει τα σκουπίδια από το µπαλκόνι ήταν φυσικό να συναντηθούν και στο πεζοδρόµιο. Αµφότεροι ζουν σε µία χώρα όπου η καταστροφή της δηµόσιας περιουσίας καθαγιάζεται και ενθαρρύνεται ως πολιτική ανυπακοή. Σε µια χώρα, όπου µέχρι και οι περιλάλητοι Ολυµπιονίκες εξαντλούν τα δικονοµικά τερτίπια προκειµένου να µη λογοδοτήσουν ποτέ στη ∆ικαιοσύνη...
∆εν είναι νέα όλα αυτά. Η Ελλάδα ήταν πάντοτε µια µεγάλη Κερατέα. Απλώς, τώρα που οι συνθήκες είναι ασφυκτικές, το κακό παροξύνεται. Η κοινότητα –αν υπήρξε ποτέ ως τέτοια – κατακερµατίζεται σε συντεχνίες, χωριά και φαµίλιες. Επιστρέφει – αν έφυγε ποτέ – στην αγελαία περιχαράκωση. Επιστρέφει στη βία. Η διαφορά µε την προµνηµονιακή Ελλάδα – µε τα «άσυλα» που µάθαµε να ανεχόµαστε ως αυτονόητα – είναι µόνον διαφορά κλίµακας. ∆εν είχε ακόµη βρει αφορµή να βγει στην έξω ζωή µε τέτοια ένταση και τέτοια συχνότητα ο Κερατέος που κρύβαµε µέσα µας.”
ΣΧΟΛΙΟ
Κανονικά το παραπάνω κείμενο δεν θα άξιζε απάντησης, αλλά είναι τόσο προκλητικό και –με έμμεσο τρόπο- διαστρεβλώνει τόσο πολύ τις θέσεις των κατοίκων της Κερατέας, που οφείλουμε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.
Δεν υπερασπίζονται λοιπόν αγαπητέ οι Κερατιώτες το «δικαίωμα στην ξέφραγη χωματερή», αλλά το δικαίωμα στην ποιότητα της ζωής των παιδιών τους που βάναυσα καταπατείται από το Κράτος, με την συνδρομή των δυνάμεων καταστολής.
Η «ξέφραγη χωματερή» ήταν δημιούργημα –διαχρονικά- του Ελληνικού Κράτους που στάθηκε ανίκανο να λύσει, εδώ και δεκαετίες, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων του τέρατος που το ίδιο έφτιαξε και ονομάζεται Αθήνα. Γιατί περί αυτού πρόκειται κι όχι για το δήθεν ενδιαφέρον για τα «απορρίμματά μας».
Εμείς που γεννηθήκαμε και ζούμε στον Βαρνάβα, το Γραμματικό, την Κερατέα δεν θέλαμε ποτέ «ανεξέλεγκτη χωματερή» στον τόπο μας. Η ανικανότητα του Κράτους και η διαπλοκή του με τα επιχειρηματικά συμφέροντα ήταν που μας ανάγκαζε, χρόνια τώρα, να αποθέτουμε τα σκουπίδια μας σε ανοιχτούς χώρους, αφού άλλη εναλλακτική λύση δεν υπήρχε. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια υφιστάμεθα έναν ωμό εκβιασμό να αποδεχθούμε τους ΧΥΤΑ για να μας επιτραπεί να μεταφέρουμε τα απορρίμματά μας στον μοναδικό νόμιμο χώρο. Κι επειδή δεν «συμμορφωνόμαστε προς τας υποδείξεις», συρόμαστε στα δικαστήρια, εμείς οι τοπικοί άρχοντες και δικαζόμαστε ως «παρανομούντες».
Ναι η Πολιτεία μας αντιμετωπίζει φοβικά και ενοχικά γιατί ΞΕΡΕΙ πολύ καλά ότι αυτό που επιχειρεί είναι ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ, αλλά αυτές είναι οι δεσμεύσεις προς τους εργολάβους –εθνικούς ή μη- και δεν τολμά να ανοίξει έναν δημόσιο διάλογο, στον οποίο θα συμμετείχαν όλες οι πλευρές, κρυπτόμενη πίσω από τα –γνωστά- Μ.Μ.Ε., τα οποία παραπληροφορούν, συκοφαντούν όποιους αντιδρούν στο έγκλημα.
Για ποιους κανόνες (στους οποίους έχουμε απέχθεια) μιλάς; Μα αυτοί που έπρεπε να τηρούν τους κανόνες, τους παραβιάζουν συστηματικά.
Και στο Γραμματικό και στην Κερατέα υπάρχουν θεσμοθετημένα κριτήρια αποκλεισμού (οι κανόνες που λέγαμε), τα οποία ποτέ δεν ελήφθησαν υπόψη από τους «μελετητές».
Και στο Γραμματικό και στην Κερατέα ΠΟΤΕ δεν έγινε ουσιαστικός διάλογος (άλλος ένας από τους κανόνες που λέγαμε), εκτός αν «διάλογο» εννοούν την αντιπαράθεση κατοίκων και ΜΑΤ.
Και στο Γραμματικό και στην Κερατέα εισέβαλαν χωρίς να έχουν προηγηθεί οι απαλλοτριώσεις (μήπως και αυτός δεν είναι κανόνας;) αγνοώντας κάθε έννοια νομιμότητας.
Τώρα τι να πούμε για τον «νυκοκυραίο που ρίχνει τα σκουπίδια απ΄ το μπαλκόνι» και συναντιέται με τον «χούλιγκαν» στο πεζοδρόμιο; Η περιγραφή που κάνεις ταιριάζει με τον «νυκοκυραίο» της πόλης σου. Αυτόν τον ανεύθυνο και «χαβαλέ» τύπο που το μόνο που τον νοιάζει είναι να αδειάζει ο κάδος του και όσο για το που θα πάνε «δεν βαριέσαι ρε αδερφέ, ας πάνε στο Γραμματικό και την Κερατέα, κάτι κολοχώραφα και λίγοι χωριάτες είναι εκεί». Αυτός και οι όμοιοί του αποτελούν «αγέλη» που άγεται και φέρεται από τα εργολαβικά και «μιντιακά» συμφέροντα, αφού αυτούς «δεν τους νοιάζει» για τίποτα πλέον.
Όχι αγαπητέ φίλε δεν «τελειούται η παράδοση της αυθαιρεσίας εκεί στην Κερατέα».
Η παράδοση της αυθαιρεσίας «τελειούται» στο Κράτος, των μιζών, των σκανδάλων, της διαφθοράς.
Η παράδοση της αυθαιρεσίας «τελειούται» στα Μ.Μ.Ε. της παραπληροφόρησης, της συκοφάντησης , της διαπλοκής.
Οι κάτοικοι του Γραμματικού χθες, της Κερατέας σήμερα κι όποιας άλλης περιοχής αύριο δεν ζητούν τίποτα άλλο παρά να τηρηθεί η νομιμότητα. Η πραγματική, όμως, νομιμότητα, που απορρέει από τους κανόνες του δικαίου, από την τήρηση των κανόνων της επιστήμης, από τον σεβασμό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς κι όχι βέβαια η «νομιμότητα» των στημένων μελετών, των προειλημμένων αποφάσεων και της δια της βίας επιβολής «λύσεων».
Υ.Γ. Υπό αυτήν την έννοια «είμαστε όλοι Κερατέοι».
