ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΚΕΡΑΤΕΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ;

• Γράφει ο Γιώργος Κόλλιας 

Με αφορμή τα γεγονότα της Κερατέας και -παλαιότερα- του Γραμματικού, αναπτύσσεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (έντυπα και ηλεκτρονικά) ένας "διάλογος" σχετικά με το κατά πόσο οι κινητοποιήσεις των κατοίκων είναι "νόμιμες", αν παραβιάζουν τις "δημοκρατικές αρχές", αν το κλείσιμο των δρόμων και η "χρήση βίας" δικαιολογούνται και πολλά άλλα.

Κατ΄ αρχήν αυτός ο "διάλογος" γίνεται - συνήθως- χωρίς την παρουσία των "κατηγορουμένων" κατοίκων και κατά συνέπεια δεν υπάρχει η δυνατότητα να καταγραφεί η άποψή τους. Κι όταν κανένας απ΄ αυτούς καταφέρει να "βρει βήμα" δέχεται καταιγισμό επικρίσεων, χωρίς να μπορεί να διατυπώσει ολοκληρωμένα την άποψή του.

ΟΙ "ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ"
 ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ

Στην ουσία, δηλαδή, δεν πρόκειται για διάλογο, αλλά για παράθεση των "πολιτικά ορθών" απόψεων των δημοσιογράφων και για μεταφορά των Κυβερνητικών θέσεων.

Νομίζω κανένας πολίτης δεν ξεκινά την ημέρα του με την σκέψη να προβεί σε πράξεις βίας, να καταστρέψει, να απειλήσει. Κάποιος λόγος θα υπάρχει για να μετατραπεί ένας απλός καθημερινός άνθρωπος σε "ταραχοποιό" (κατά την αντίληψη των Μ.Μ.Ε.).

Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Κερατέας και του Γραμματικού ο λόγος είναι η εμμονή της Πολιτείας (διαχρονικά) να υλοποιήσει έναν καρκινοβατούντα από το 2003 "σχεδιασμό" για την διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής, που ήρθε σε συνέχεια δεκάδων μελετών από το 1996, οι οποίες πάντα "στοχοποιούσαν" τις συγκεκριμένες περιοχές.

Κι αυτός ο "σχεδιασμός" δεν προέκυψε μέσα από διαδικασίες διαλόγου με τις τοπικές κοινωνίες, την επιστημονική κοινότητα και τις πολιτικές παρατάξεις, αλλά στηρίχθηκε σε "μελέτες" των γνωστών εργολάβων και των παρατρεχάμενών τους και επιβλήθηκε με νομοθετική ρύθμιση.

Έτσι οι τοπικές κοινωνίες υποχρεώνονται να δεχθούν δια της επιβολής "λύσεις" οι οποίες από άλλους σχεδιάστηκαν. Αυτό δεν αποτελεί από μόνο του "πράξη βίας";

Αλλά και όταν ο περιβόητος -κατ΄όνομα μόνο- "Περιφερειακός Σχεδιασμός" πήρε την μορφή Νόμου και πάλι κανένας πολιτικός δεν διαβουλεύθηκε με τις τοπικές κοινωνίες, προκειμένου να πείσει περί της "ορθότητας" και της αναγκαιότητας της συγκεκριμένης "λύσης". Απλά έγινε απόπειρα εγκατάστασης του εργολάβου με την συνοδεία των δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ). Αυτό δεν αποτελεί "πράξη βίας";

Όταν μια κοινωνία, λοιπόν, δέχεται την Κρατική βία, πως πρέπει να αντιδράσει, κατά τους ηθικολογούντες δημοσιογράφους και πολιτικούς; Ραίνοντας με τριαντάφυλλα αυτούς που τσαλακώνουν την αξιοπρέπειά τους, που καταστρέφουν τον τόπο τους, που κερδοσκοπούν πάνω στην ζωή τους;

ΟΙ "ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ"
ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ

Ποια περιμένουν να είναι η αντίδραση των τοπικών κοινωνιών όταν όλη σχεδόν η επιστημονική κοινότητα της Χώρας αμφισβητεί - στην καλύτερη περίπτωση- τον "σχεδιασμό" των Κυβερνώντων και προτείνει νέες σύγχρονες μεθόδους διαχείρισης των απορριμμάτων, αλλά οι Κυβερνώντες επιμένουν σε "λύσεις" που πρότειναν ιδιωτικές εταιρίες (οι οποίες, σημειωτέον, αμείφθηκαν με εκατομμύρια ευρώ);

Πόσο ήπια περιμένουν να αντιδράσουν οι τοπικές κοινωνίες, όταν κι αυτή ακόμη η Ευρωπαϊκή Ένωση προειδοποιεί για το λάθος, αλλά τα οικονομικά συμφέροντα είναι ισχυρότατα και επιβάλλουν την θέλησή τους; 

Πολλοί λένε "καλά όλα αυτά, αλλά κάπου πρέπει να πάνε τα σκουπίδια". Το μεγάλο λάθος είναι ακριβώς αυτό. Πουθενά δεν πρέπει "να πάνε" τα σκουπίδια. Ορθολογική και σύγχρονη διαχείριση των απορριμμάτων πρέπει να γίνει. Διαλογή στην πηγή - ανάκτηση - ανακύκλωση. Κι αυτό είναι ευθύνη της Πολιτείας και των παραγωγών των σκουπιδιών. Αλλά αυτή η διαδικασία έχει ένα "τρωτό σημείο". Δεν έχει κέρδη για τους εργολάβους. Και γι'  αυτό ακριβώς δεν προωθείται. Περιμένουν λοιπόν οι τοπικές κοινωνίες να αποδεχθούν την καταστροφή του τόπου τους, για να κονομήσουν πέντε - δέκα αρπακτικά;

Η δικαστική προστασία των πολιτών στην πραγματικότητα δεν υπάρχει γιατί - δυστυχώς- η Δικαιοσύνη εξετάζει αν τηρείται το γράμμα του νόμου και ποτέ δεν μπαίνει στην ουσία. Και οι μεγαλοεργολάβοι φροντίζουν να τηρείται το γράμμα του νόμου. Κι οι τοπικές κοινωνίες πως να αντιδράσουν; Με ποιο τρόπο να αποδείξουν ότι πίσω από το "γράμμα του νόμου" υπάρχουν προχειρότητες, ψεύδη, απόκρυψη στοιχείων, αλλοιώσεις δεδομένων, αφού κανείς δεν τους ακούει;

Πως να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των Μ.Μ.Ε., όταν υφίστανται έναν ολοκληρωτικό αποκλεισμό από αυτά; Όταν τα Μέσα Ενημέρωσης έχουν μετατραπεί σε φερέφωνα των Κυβερνητικών δηλώσεων; Όταν δίνεται μισό λεπτό για να ακουστούν κάποιες απόψεις τους και μετά ακολουθεί πολύωρη "αντίκρουση" από κυβερνητικούς και δημοσιογράφους; Πότε κάποιο από τα καθεστωτικά Μέσα έκανε εκπομπή διαλόγου με την συμμετοχή ΚΑΙ των κατοίκων των θιγόμενων περιοχών; ΠΟΤΕ! 

Πόσο "ήπια" μπορεί να αντιδράσει κανείς όταν βλέπει τα ΜΑΤ να παρελαύνουν στην πόλη του σαν δυνάμεις κατοχής;

Πόσο "Δημοκρατικά" είναι όλα αυτά, για να μπορεί κανείς να κατηγορήσει τις τοπικές κοινωνίες της Κερατέας και του Γραμματικού για "αντιδημοκρατικές συμπεριφορές";

Είναι όλα αυτά που αναγκάζουν τις τοπικές κοινωνίες να αντιδράσουν δυναμικά. Πρόκειται για την αντίδραση του θιγόμενου, του προσβεβλημένου, του αποκλεισμένου, του κατεχόμενου. Κι αυτή η αντίδραση δεν έχει μέτρο. Αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν φταίει αυτός. Φταίνε όλοι αυτοί που τον οδήγησαν σε αυτήν την θέση.

Τώρα μιλούν, κάποιοι, για διάλογο. Είναι πολύ αργά. Κανένας δεν συζητά με το πιστόλι στο κρόταφο. Γιατί αυτό συμβαίνει σήμερα σε Κερατέα και Γραμματικό. Γίνεται προσπάθεια δημιουργίας "τετελεσμένων" και μετά επιδιώκεται ένας δήθεν διάλογος με βάση αυτά τα τετελεσμένα. Στην παρούσα φάση  διάλογος θα μπορούσε - ίσως- να γίνει, με την αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση της απόσυρσης του "σχεδιασμού" τους και την έναρξη συζήτησης από μηδενική βάση.

Όσο η Πολιτεία δεν αποδέχεται την τεράστια ευθύνη της, όσο δεν αναγνωρίζει το ανεφάρμοστο του "σχεδιασμού" της, όσο προσπαθεί να επιβάλει με την βία τις - χρυσοφόρες για κάποιους - "λύσεις", όσο αγνοεί, προσβάλλει και προκαλεί τις τοπικές κοινωνίες, η αντίστασή τους είναι και δικαιολογημένη και νόμιμη.

Ας αφήσουν κατά μέρος, λοιπόν, τις κραυγές υπέρ της Δημοκρατίας και τους οδυρμούς για το κλείσιμο των δρόμων, τα παπαγαλάκια της εξουσίας. Κι αν θέλουν να συμβάλλουν στην άρση του αδιεξόδου, ας ανοίξουν έναν πραγματικό δημόσιο διάλογο, με την συμμετοχή και των τοπικών κοινωνιών Κερατέας και Γραμματικού.

Αλλά δεν θα το κάνουν. Γιατί σε έναν πραγματικά ελεύθερο και ανοιχτό διάλογο, θα ξεσκεπαστούν Κυβέρνηση, εργολάβοι και λοιποί διαπλεκόμενοι. Κι αυτοί ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑ.