ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ.

ΑΡΘΡΟ 2

Εξαιρέσεις

1. Κατ΄ εξαίρεση επιτρέπεται η έκδοση οικοδομικών αδειών επισκευής και η εκτέλεση σχετικών εργασιών, μόνον για νομίμως υφιστάμενα κτίσματα, δημόσια κτίρια, ειδικές εγκαταστάσεις και έργα,δημόσια έργα και έργα υποδομής τα οποία έχουν χωροθετηθεί για τα οποία πρέπει να εκδοθεί οικοδομική άδεια ή τα οποία σήμερα εκτελούνται.

Οι αποφασιστικοί "προστάτες του περιβάλλοντος" δεν μπόρεσαν να μην έχουν και "εξαιρέσεις" στον Νόμο τους. Τα "...έργα υποδομής τα οποία έχουν χωροθετηθεί ... τα οποία σήμερα εκτελούνται.."είναι φωτογραφική διάταξη για τον ΧΥΤΑ Γραμματικού.

Απαγορεύουν λοιπόν την έκδοση οικοδομικής άδειας για κτίσματα 100, 200, 300 ή και 500, αν θέλετε τετραγωνικών μέτρων και επιτρέπουν την εκχέρσωση κάθε μορφής χλωρίδας σε έκταση 530.000 (ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ).

Έτσι βέβαια εξηγείται η βιασύνη των Κυβερνώντων να εγκαταστήσουν με τα ΜΑΤ τον εργολάβο στον χώρο. Για να μπορούν να λένε σήμερα ότι εξαιρούνται τα έργα υποδομής "που εκτελούνται".

Αν αυτό δεν είναι χαριστική διάταξη υπέρ των εργολαβικών συμφερόντων, αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να είναι.

ΑΡΘΡΟ 4

Υποχρεωτική κτηματογράφηση με επείγουσες διαδικασίες

1. Οι περιοχές που πλήττονται από πυρκαγιές, εφόσον δεν έχουν κηρυχθεί σε κτηματογράφηση, κηρύσσονται υποχρεωτικά σε κτηματογράφηση εντός μηνός από την κήρυξη αυτών ως αναδασωτέων και συντάσσεται δασικός χάρτης. Η κτηματογράφηση αφορά τα διοικητικά όρια του οικείου ΟΤΑ Δήμου ή Κοινότητας.

Αυτή η διάταξη ενδεχόμενα να είναι θετική. Η σύνταξη των δασικών χαρτών θα λύσει το χρόνιο πρόβλημα των αμφισβητήσεων που ταλανίζει την περιοχή μας. Φτάνει μόνο να γίνει αντικειμενικά η διαδικασία και με σεβασμό στα δικαιώματα των ιδιοκτητών των ακινήτων. Βέβαια με τον τρόπο λειτουργίας της Δασικής Υπηρεσίας και την μέχρι τώρα τακτική της υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες για την αντικειμενικότητά της. Αν μάλιστα αυτό συνδυασθεί και με την επαναφορά των διατάξεων του Ν. 998/79 (15% κάλυψη) τότε ενδεχόμενα και η διάταξη αυτή να λειτουργήσει σε βάρος των ιδιοκτητών.

ΑΡΘΡΟ 6

Αναστολή εφαρμογής και κατάργηση διατάξεων του ν. 3208/2003 ( ΦΕΚ

Α΄303)

1. Αναστέλλεται η εφαρμογή της διάταξης του εδαφίου 3 του άρθρου 1 του Ν. 3208/2003 (ΦΕΚ Α 303/2003) κατά το μέρος που αντικαταστάθηκαν οι παράγραφοι 1,2 και 3 του άρθρου 3 του Ν. 998/1979 (ΦΕΚ Α289) με τις οποίες θεσπίστηκαν τα κριτήρια χαρακτηρισμού μιας έκτασης ως δασοβιοκοινότητας και καθορίστηκαν προϋποθέσεις δημιουργίας δασογενούς περιβάλλοντος, που προβλέπουν οι παρ. 1, 2 και 3 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως ισχύουν.

Η διάταξη αυτή είναι απόλυτα αρνητική για τον τόπο μας. ένα θετικό βήμα που είχε γίνει με τον Νόμο 3208/2003 ακυρώνεται και επανερχόμαστε στο καθεστώς του 1979 )Ν. 998/79.

Ας δούμε τι προέβλεπε η καταργουμενη διάταξη:

Άρθρο 1

Τροποποίηση διατάξεων του Ν. 998/1979 (ΦΕΚ 289 Α)

1. Οι παράγραφοι 1, 2, 3, 4 και 5 του άρθρου 3 αντικαθίστανται ως εξής:

«1. Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές).

2. Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.

3. Η κατά τις παραγράφους 1 και 2 δασοβιοκοινότητα υφίσταται και το δασογενές περιβάλλον δημιουργείται σε μια έκταση όταν:

I. Φύονται στην εν λόγω έκταση άγρια ξυλώδη φυτά, δυνάμενα με δασική εκμετάλλευση να παράγουν δασικά προϊόντα (δασοπονικά είδη).

II. Το εμβαδόν της εν λόγω έκτασης στην οποία φύονται εν όλω ή σποραδικά τα ως άνω δασικά είδη είναι κατ` ελάχιστον 0,3 εκτάρια, με γεωμετρική μορφή κατά το δυνατόν αποστρογγυλωμένη ή σε λωρίδα πλάτους τουλάχιστον τριάντα (30) μέτρων. Η δασοβιοκοινότητα υφίσταται και το δασογενές περιβάλλον δημιουργείται και σε εκτάσεις με μικρότερο εμβαδόν από 0,3 εκτάρια, όταν λόγω της θέσης τους βρίσκονται σε σχέση αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης με άλλες γειτονικές εκτάσεις που συνιστούν δάσος ή δασική έκταση.

III. Οι κόμες των δασικών ειδών σε κατακόρυφη προβολή καλύπτουν τουλάχιστον το είκοσι πέντε τοις εκατό (συγκόμωση Ο ,25) της έκτασης του εδάφους.

Τα δασικά οικοσυστήματα χαρακτηρίζονται ως δάση ή δασικές εκτάσεις κατά τις επόμενες διακρίσεις:

α) Εάν στην ως άνω βιοκοινότητα τα δασικά είδη έχουν ευδιάκριτη κατακόρυφη δομή (ορόφους) και οι κόμες τους καλύπτουν ποσοστό μεγαλύτερο του τριάντα τοις εκατό του εδάφους (συγκόμωση μεγαλύτερη του 0,30), η εν λόγω έκταση χαρακτηρίζεται δάσος, με την προϋπόθεση ότι η συγκόμωση του ανορόφου υπερβαίνει τα δεκαπέντε εκατοστά (0,15) και σε περίπτωση έλλειψης υπορόφου η συγκόμωση του ανορόφου υπερβαίνει τα είκοσι πέντε εκατοστά (0,25).

β) Εάν στην ως άνω βιοκοινότητα η ξυλώδης βλάστηση αποτελείται από δασοπονικά είδη αείφυλλων ή φυλλοβόλων πλατύφυλλων που εμφανίζονται σε θαμνώδη μορφή, η εν λόγω έκταση χαρακτηρίζεται δασική έκταση, εφόσον οι κόμες των ειδών αυτών καλύπτουν ποσοστό μεγαλύτερο του είκοσι πέντε τοις εκατό του εδάφους (συγκόμωση μεγαλύτερη του 0,25).

Η αλλαγή που επέρχεται με την διάταξη του κρινόμενου νομοσχεδίου είναι ότι το 25% γίνεται και πάλι 15%, όπως ήταν με τον προηγούμενο Νόμο (998/79).

Δηλαδή αν ένα ιδιωτικό ακίνητο έχει δασική κάλυψη πάνω από 15% χαρακτηρίζεται ΟΛΟΚΛΗΡΟ Δάσος!

Η διάταξη αυτή είναι καταστροφική για του ιδιοκτήτες της περιοχής μας.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα σχέδιο Νόμου "κομμένου και ραμμένου" στα μέτρα των "εν Αθήναις οικολογούντων". Των ανθρώπων που μας ρωτάνε "που τα βρήκατε τα κτήματα". Που δεν ξέρουν ότι οι παπούδες μας και οι πατεράδες μας φτύσανε αίμα για να επιβιώσουν καλλιεργώντας αυτά τα κτήματα, όταν κάποιοι άλλοι ζούσαν μια ανθρώπινη ζωή στην Πόλη.

Σήμερα λοιπόν, αφού κατέστρεψαν κάθε είδος χλωρίδας στην πόλη του και στις παρυφές της (Υμηττός, Λυκαβηττός κ.λ.π. ), αφού έκτισαν την Πεντέλη και την Πάρνηθα, εναγωνίως ζητούν να φτιάξουν το "περιαστικό δάσος των Αθηνών" στον Βαρνάβα και στα λοιπά χωριά της Βορειανατολικής Αττικής. Τώρα θέλουν να προστατέψουν το δάσος που σκόπιμα κάψανε. Παράλληλα βέβαια να κάνουν και την χωματερή τους. Το μόνο τους πρόβλημα είναι ότι σ΄ αυτά τα μέρη κατοικούν κάποιοι ενοχλητικοί ιθαγενείς, οι οποίοι δεν μπορούν να ενστερνιστούν το "όραμά" τους για μια Βόρεια Αττική που θα είναι ταυτόχρονα η ανάσα τους και η πίσω αυλή τους.

Αυτοί οι "ιθαγενείς" δεν "ρίχνονται" πλέον με χάντρες. Αγωνίστηκαν και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για το περιβάλλον του τόπου τους, για την καλύτερη ποιότητα ζωής τους, χωρίς να δέχονται για τον τόπο τους να αποφασίζουν άλλοι.

Εμείς εδώ θα είμαστε....